Van kopjes koffie tot insluitingen: Monique regelde het allemaal

Monique Verdonk heeft bijna altijd zin in en tijd voor een praatje met haar collega’s. Dat gaat haar een stuk beter af dan in haar vroege tienerjaren, want toen verstond ze haar Brabantse klasgenootjes niet. Intussen is ze hélemaal thuis in woonplaats Best én bij Place for Bizz. Helaas voor ons is ze, na ruim een kwart eeuw trouwe dienst, bezig aan de slotfase van haar werkende leven.

Tegen het einde van het interview doet Monique Verdonk (66) een bekentenis. “Zo’n gesprek als dit vind ik doodeng. Al bijna mijn hele leven. Als vroeger de telefoon rinkelde, nam ik nooit op.” Geen uitspraak die je van Monique zou verwachten. Want als er iemand ogenschijnlijk gemakkelijk en met plezier gesprekjes aanknoopt, is het Monique wel. Haar open houding zorgde ervoor dat eigenlijk iedereen die aan de Collseweg werkt haar kent en graag mag.

Je kunt het bijna niet horen, maar Monique werd geboren in Den Haag. “Ik heb er tot mijn zesde gewoond; toen verhuisden we naar Amsterdam, in de wijk Slotervaart. Ik weet nog dat we in een behoorlijk groene omgeving woonden, vlak bij allemaal tuinders. Ik had er een hele leuke tijd, en veel vrienden. In mijn vrije tijd speelden we aan het water en zochten we visjes. En carnaval vieren, dat deden we daar ook.”

Verschrikkelijk in Brabant

Monique was twaalf toen het gezin verhuisde naar het iets kleinere Son en Breugel, omdat haar vader hier een baan had. “Ik vond het verschrikkelijk. Van het grote en gezellige Amsterdam kwam ik ineens in een klein dorp terecht, waar ik niemand kende. Iedereen sprak hier Brabants; ik verstond er geen woord van. Mijn moeder trok het ook niet. Drie keer per week reed ze naar Amsterdam om daar naar de kroeg te gaan. Niet dat ze veel dronk, hoor. En ook al had ze dat gedaan: haar rijbewijs afpakken was niet echt een optie. Dat had ze namelijk niet.” Uiteindelijk vond Monique haar plekje wel in het zuiden.

Start bij Place for Bizz

Misschien bepaalde het lot wel dat Monique bij Place for Bizz moest komen werken. “Na mijn middelbare school wilde ik ergotherapie gaan studeren, maar ik werd tot drie keer toe uitgeloot. Toen was ik er wel klaar mee. Via een boekhandel in Son en Breugel en een reclamebureau – die beide niet meer bestaan maar dat komt niet door Monique – kwam ze in 1998 bij Place for Bizz terecht. Eerst als host bij De Pinckart in Nuenen, niet veel later in Helmond.

Of het een beetje beviel? Dat zou een understatement zijn. “Het was keileuk! Huurders spreken, bezoekers hartelijk ontvangen met een kopje koffie, een beetje uniformiteit in de centra brengen … Het ging me goed af en ik had er plezier in.”

Blauwe plekken na een verschil van inzicht

Het insluiten van bezoekers stond vermoedelijk niet in haar taakomschrijving, maar Monique deed graag een stapje extra. “Een bezoeker kwam iets ophalen. Allemaal best, als ik maar een handtekening voor ontvangst kreeg. Die wilde ze niet zetten, maar ik gaf niet op. Als afleidingsmanoeuvre wilde ze mij naar een – zogenaamd – cadeau in haar tas laten kijken. Toen ik dichterbij kwam, kreeg ik een paar flinke tikken, met wat blauwe plekken tot gevolg. Dat liet ik dus niet gebeuren. Ik heb de deuren vergrendeld en de bezoeker ingesloten. De politie hoefde niet te komen, maar ik wilde wel excuses én een handtekening. Dat moet een mooi tafereel geweest zijn.”

Het grootste deel van haar Place for Bizz-tijd werkte Monique, die tegenwoordig in Best woont, als operationeel manager. Zorgen dat alles in de centra op rollen liep, dat was in hoofdlijnen haar verantwoordelijkheid. Onderhoud coördineren, klachten opvolgen, offertes opvragen en nog veel meer. Het ging haar goed af. En als iets leuk is, vliegt de tijd. De tijd dat Monique uitvliegt nadert nu snel. Ergens komende december is ze voor het laatst te bewonderen in Nuenen.

Niet achter de geraniums

Vrees niet dat de kwieke zestiger daarna zal wegkwijnen achter de geraniums. Daarvoor heeft ze veel te veel liefhebberijen. Samen met haar man Henk heeft ze twee kinderen van begin veertig, die allebei ook weer twee kinderen hebben. De hele gezellige bubs van vier – drie meisjes en één jongen – is elke donderdag bij Monique en Henk kind aan huis. Dan is het oppasdag en daar komt helemaal niks tussen.

En wat ze verder gaat doen? “Ik denk mezelf een beetje verdiepen in nieuwe verftechnieken. Veel lezen; Scandinavische thrillers zijn mijn favoriet. Ik teken graag en bekijk af en toe een Spaanse serie. En Spaans leren, via een app. Ik ben dol op Spanje, kom er al sinds ik kind ben. In El Port de la Selva om precies te zijn, een lieflijk vissersdorpje waar we ieder jaar naartoe gaan met ons hele gezin van tien. Ik versta het Spaans redelijk, maar spreken moet ik nog leren.”

Dat gaat Monique vast lukken. Moeiteloos communiceren met Brabanders is haar uiteindelijk ook gelukt. En levendig vertellen over haar tijd bij Place for Bizz ook. Ook al vond ze het eng.

Dankwoordje Monique
“26 jaar geleden werd ik ingewerkt door Marijke Heemskerk, host bij Place for Bizz. Sindsdien heb ik veel mooie momenten beleefd. Ik heb met veel plezier leidinggegeven aan de hosts. Deze rol gaf me de kans om situaties vanuit verschillende perspectieven te bekijken. De diverse meningen van iedereen zetten je aan het denken en verbreden je horizon. Dankzij hen heb ik een fantastische tijd gehad!

Bij deze wil ik ook graag van de gelegenheid gebruikmaken om mijn collega’s op kantoor te bedanken: Inge, Rianne (mijn opvolgster) en Erik, die nu al langzaam al mijn taken aan het overnemen zijn. Jullie maken de komende maanden zowel makkelijker als moeilijker. Makkelijker, omdat jullie mij ondersteunen bij het afbouwen van mijn taken; moeilijker, omdat ik jullie fijne gezelschap zal missen. Het is een geweldig team, wat het afbouwen voor mij een stuk aangenamer maakt. En hoe fijn is het om bij BanGroep te werken, omringd door zulke fantastische mensen. ‘Rustig’ afbouwen komt nog wel.”